Carpe diem

Wszystko przemija -
płynie jak rzeka.
Przeminęło to co było.
Nie powstrzymamy czasu!
Nie wiem co jutro się zdarzy...
Idę naprzód,
gotowa na zmiany.
Chwytam każdy dzień,
choć wiele w życiu przeszłam -
nie poddam się!

29.09.2021 r.

Droga

Czasami warto się zastanowić,
czy droga którą idziemy,
prowadzi nas do tego -
czego naprawdę w życiu
chcemy.

28.09.2021 r.

O życiu (miniatura)

Życie jest istnieniem do którego nas napędza: miłość, rodzina, wiara, 
nadzieja i pasja. Ważne by mieć je z kim dzielić i dążyć do osiąnięcia
tego, czego tak naprawdę w życiu chcemy - niezależnie co mówią inni.
.
Życiu warto nadać sens i przeżyć je tak, by u jego kresu, niczego nie żałować.

24.09.2021 r.

Waga porozumienia

Porozumienie -
jest jak budowanie mostów,
umożliwia osiągnięcie
wspólnego
celu.
Splata bratnie dusze.
Zawsze lepsze niż
wojna...

20.09.2021 r.

Koniec lata (pantum)

Babie lato z wiatrem w dal - srebrną nicią płynie.
Noce coraz chłodniejsze i ranki zamglone.
Korale się czerwienią strojnej jarzębinie.
Liście barwne lecą z drzew - choć były zielone.

Noce coraz chłodniejsze i ranki zamglone.
A we mnie urok lata na zawsze zostanie,
Liście barwne lecą z drzew - choć były zielone.
Gdzieś w szuwarach świetlików nocą migotanie.

A we mnie urok lata na zawsze zostanie.
Lubię jak morska bryza mnie całą owiewa.
Gdzieś w szuwarach świetlików nocą migotanie,
żabie koncerty, ptaków śpiew który rozbrzmiewa.

Lubię jak morska bryza mnie całą owiewa
Ten zapach z ogrodów wiatr roznosi w przestworza, 
żabie koncerty, ptaków śpiew który rozbrzmiewa.
Wszystko zatrzymam w muszli wyrzuconej z morza.

Ten zapach z ogrodów wiatr roznosi w przestworza.
Korale się czerwienią strojnej jarzębinie.
Wszystko zatrzymam w muszli wyrzuconej z morza.
Babie lato z wiatrem w dal - srebrną nicią płynie.

18.09.2021 r.

Kasztanami jesień się zaczyna

Kasztanami jesień już nadchodzi,
cała w czerwieni, złocie i ruda.
Ach pamiętam gdy byliśmy młodzi,
to zbieraliśmy w parku te cuda.

Gdy mi dawałeś lśniące kasztany,
wiedziałam już żeś mój jest niezmiennie.
Nasze kasztany jak talizmany,
to drogocenne - szczęście zbawienne.

Kasztanami młodość przypomina,
długie spacery w ciepły wrzesień.
Tylko z tobą chodziłam do kina,
tylko z tobą byłam pełna uniesień.

Z przemęczenia zasypiałam senna,
całą noc śniłam o naszej miłości.
Rano wstawałam do szkoły promienna
i myślałam o naszej przyszłości.

17.09.2021 r.

.

Fascynacje

(ekfraza)

.

Jej oczy wzniesione -

błyszczą

jak po lampce szampana

kiedy otwiera się

zafascynowana tym

co kocha

i o czym marzy

ukazuje

morze pełne miłości

wtedy

w ruchu -

pięknie się w świetle mieni

i błyszczy cała

Jest jak muzyka

która pojawia się nagle

uderza

w najczulsze zmysły

i oszałamia

.

Teresa Grzywacz

07.03.2021 r.

.

Ekfraza do obrazu Roberta Woo

Sentencje o bezczasie poezji

 *  *  *
Poezja która szybuje na skrzydłach veny
pokazuje prawdę, odkrywa tajemnice
i oświetla drogę - jest ponadczsowa.
Rodzi się z talentu i miłości.

*  *  *

Poezja to próba zatrzymania czasu 
dla przyszłych pokoleń i historii.
Otwarta na drugiego człowieka 
ukazuje prawdę - jest sumieniem narodu 
trwając w bezczasie wszechświata.

*  *  *

Poezja jest miłością do otaczającego  
świata i lekarzem duszy człowieka. 
Pomaga przetrwać w życiu najcięższe chwile.
Jest ponadczasowa.

17.09.2021 r.

Adam i Ewa

W złotym ogrodzie - "Rajem" nazwanym 
pełnym wszelakich zwierząt i ptaków -
jest roślin wiele tam zapoznanych
którym natura nie szczędzi kwiatów.

W całym ogrodzie kwitną też drzewa
i owocują wśród tej zieleni.
Zapach wiatr niesie serca rozgrzewa.
Wszystko się w słońcu barwami mieni.

Tu w tym ogrodzie Adam i Ewa
żyją beztrosko w natury łonie.
Miłość ich łączy serca zagrzewa
lecz z nudów Ewa we łzach wciąż tonie.

15.09.2021 r.

* * *

 Poniższa miniatura jest z wyodrębnionych słów powstałych
z wyrazu - MINIATUROWY

Roman nowymi nutami  
w miarowy rytm,
nowy rym
i wiatru tan.
A ruta tam,
natury tron
ma.

13.09.2021 r.

Wrzosowisko

W zamglonym brzasku wstaje dzień.
Słońce różowi błękit nieba.
Pierwsze tramwaje i autobusy
ruszają w miejski labirynt
powstającego gwaru ulic.

Za miastem - taka cisza niepojęta, 
że słychać w górze odlatujące ptaki
i brzęczenie pszczół miodnych
w przydrożnych wrzosowiskach,
usłanych niczym różowoliliowe
dywany późnego lata.

Migocą w tańcu ostatnie motyle
i kołyszą się na krzewinkach wrzosu
jak na rozbujanych huśtawkach.
Babie lato srebrzy się w słońcu,
wiatr je niesie daleko przed siebie 
zanim nie zniknie w sinej mgle.

Nadeszła jesień ze swoją paletą 
i zmienia zieleń na jej barwy.
Poranki rodzi mgliste i chłodniejsze,
gdy krople rosy srebrzą wrzosy.
Wiatrem szeleści w drzew koronach
i pod stopami ściele liście.

5.09.2021 r.