Na strychu,
w sieci pajęczyn,
kurzem otulony świat
starych rzeczy - wciąż trwa,
choć przebrzmiał jego czas.
Skrzypiąca szafa z lustrem,
pełna niemodnych ubrań,
czekających na powrót do świetności.
Wysłużone buty i łyżwy dziecięce.
Mały rowerek i kartony zabawek.
Skórzana uprząż dla koni
i sterta starych walizek,
oczekujących na podróż.
Drewniany kufer,
pełen bibelotów.
Albumów ze zdjęciami,
pożółkłych listów
i zasuszonych kwiatów.
Pamiętników z młodości
i tajemnic,
zamkniętych na klucz.
Na strychu świat,
jak rekwizyty sprzed lat.
Budzi wspomnienia
i tęsknotę
i żal.
1.02.2020 r.
piątek, 31 stycznia 2020
poniedziałek, 20 stycznia 2020
limeryk
Pewien rolnik spod Pruszcza Gdańskiego,
uwielbia obrazy Chełmońskiego.
A głównie "Babie lato",
oddałby wszystko za to,
bo ta pasterka urzekła jego.
20.01.2020 r.
uwielbia obrazy Chełmońskiego.
A głównie "Babie lato",
oddałby wszystko za to,
bo ta pasterka urzekła jego.
20.01.2020 r.
środa, 15 stycznia 2020
Nim wstanie świt
Nim zajdzie słońce
w taki dzień jak
dziś
Bezsłoneczny
ogłuszony znieczulicą
tłumu
chory kataraktą marzeń
weź mnie za rękę
życie - słońce
prowadź przez błazeńską
aurę egzystencji
Omijaj nienasyconą śmierć
padaj na kolana
przed nagłym ciosem
kłaniaj się kolczastej nadziei
nim zajdzie słońce
idź śmiało do kresu
tajemniczego horyzontu
Maria Sieczkowska
-----------------------------------------------
Inspiracja wierszem Marii Sieczkowskiej - "Nim zajdzie słońce".
Nim wstanie świt
Posłuchaj myśli
i swojej duszy w ciszy.
Zaufaj intuicji,
która wiedzie przez życie.
Nadzieja przywraca wiarę,
wznosi mosty
i nowe drogi ściele.
Z pozycji klęczek,
inaczej widać,
poddańczy świat.
Wstań i podnieś głowę,
musisz trwać.
Idź tam aż po drogi kres.
Nim wstanie świt,
zło się rozpierzchnie
i opadnie mgła.
15.01.2020 r.
dziś
Bezsłoneczny
ogłuszony znieczulicą
tłumu
chory kataraktą marzeń
weź mnie za rękę
życie - słońce
prowadź przez błazeńską
aurę egzystencji
Omijaj nienasyconą śmierć
padaj na kolana
przed nagłym ciosem
kłaniaj się kolczastej nadziei
nim zajdzie słońce
idź śmiało do kresu
tajemniczego horyzontu
Maria Sieczkowska
-----------------------------------------------
Inspiracja wierszem Marii Sieczkowskiej - "Nim zajdzie słońce".
Nim wstanie świt
Posłuchaj myśli
i swojej duszy w ciszy.
Zaufaj intuicji,
która wiedzie przez życie.
Nadzieja przywraca wiarę,
wznosi mosty
i nowe drogi ściele.
Z pozycji klęczek,
inaczej widać,
poddańczy świat.
Wstań i podnieś głowę,
musisz trwać.
Idź tam aż po drogi kres.
Nim wstanie świt,
zło się rozpierzchnie
i opadnie mgła.
15.01.2020 r.
wtorek, 14 stycznia 2020
Muzyka Kitaro do filmu dokumentalnego "Jedwabny szlak"
Muzyka filmowa, której poświęcony jest niniejszy szkic, dotyczy muzyki skomponowanej przez Masanori Takahashi, japońskiego muzyka, kompozytora, multiinstrumantalistę, twórcę muzyki filmowej, komponującego muzykę z gatunku "new age", znanego jako Kitaro.
Kitaro urodził się 4 lutego 1953 r w Toyohashi. W Japonii mieszkał w małej wiosce górskiej, skąd roztaczał się wspaniały widok na Górę Fuji. Muzyką zainteresował się jako nastolatek. Będąc pod wpływem amerykańskiego rhythm and bluesa, nauczył się grać na gitarze. Zainspirowany muzyką Otisa Raddinga grał covery popularnych przebojów amerykańskich. W 1972 r. odbył podróż do Niemiec podczas której zapoznał się z burzliwie rozwijającą się sceną elektronicznego rocka. Zainspirował go głównie Klaus Schulze, z którym nawiązał bliskie kontakty. Pod jego wpływem zaczął tworzyć medytacyjną muzykę elektroniczną wzbogaconą brzmieniami strojapońskich instrumentów. Jednak jego głównym źródłem inspiracji zawsze była i jest sama Natura.
Po powrocie do Japonii Kitaro założył zespół - "The Fast Ear Family Band", który uznawany jest za pierwszą progresywną grupę pochodzącą z Japonii. Grupa nagrała kilka albumów w stylu space rockowym, wyraźnie wzorowanych na muzyce Tangerine Dream i wczesnego Pink Floyd. Jednakże osobiste aspiracje Kitaro nie pokrywały się z dążeniami grupy. Doszło do rozstania z grupą i Kitaro postanowił podążyć śladami swojego mistrza Klausa Schulze ścieżkami solowej kariery.
Na rynku płytowym zadebiutował w 1978 r. płytą Tenkai (ang. Astral Voyage)
W latach 1975-1980 nagrał kilka interesujących albumów zawierających muzykę elektroniczną.
Jednak sławę i prawdziwe uznanie przyniosła Kitaro muzyka skomponowana w 1979 r. do japońskiego filmu dokumentalnego pt. "Jedwabny szlak" (Silk Road), gdzie w mistrzowski sposób połączył tradycyjną muzykę Orientu z tradycyjną muzyką Zachodu. Film ten był wyświetlany przez wiele stacji telewizyjnych na świecie. Od tego czasu Kitaro stał się gwiadzdą na skalę światową. Pozycję tę utrzymał przez wiele dziesięcioleci.
Jego muzyka do filmu "Jedwabny szlak" jest niezwykła. To swoisty fenomen. Jeśli słucham jej w ciszy i przymknę oczy, to czuję jak każdą nuta wnika w moją duszę. Słuchając tej muzyki odbywam wędrówkę w głąb siebie, w głąb swojej duszy. To niesamowite, jakiego ukojenia i relaksu można doznać przy tej muzyce. Wysokie i umiarkowane na przemian tony są niezwykle melodyjne - podnoszą się i łagodnie opadają. Wszystko z duszy odpływa, a stan umysłu staje się wolny. Tego nie da
się opisać, tej muzyki trzeba po prostu posłuchać i poczuć.
Kitaro napisał jeszcze wiele ścieżek dźwiękowych do innych filmów: m.in. Heaven & Earth, za którą otrzymał prestiżową nagrodę Złoty Glob.
The Soong Sisters i Shanghai 1920 (Once Upon a Time in Shanghai), a także anime Quen of Millenia i Ninja Scroll). Był wielokrotnie nominowany do nagrody Gammy, którą ostatecznie przyznano mu za album Thanking of You.
W 1992 r. wraz z gitarzystą Marty Friedmanem, znanym z zespołu Megadeth, nagrał album Scenes.
Nie mniej jednak najbardziej znana i pamietana jest jego muzyka skomponowana do "Jedwabnego szlaku".
Kitaro urodził się 4 lutego 1953 r w Toyohashi. W Japonii mieszkał w małej wiosce górskiej, skąd roztaczał się wspaniały widok na Górę Fuji. Muzyką zainteresował się jako nastolatek. Będąc pod wpływem amerykańskiego rhythm and bluesa, nauczył się grać na gitarze. Zainspirowany muzyką Otisa Raddinga grał covery popularnych przebojów amerykańskich. W 1972 r. odbył podróż do Niemiec podczas której zapoznał się z burzliwie rozwijającą się sceną elektronicznego rocka. Zainspirował go głównie Klaus Schulze, z którym nawiązał bliskie kontakty. Pod jego wpływem zaczął tworzyć medytacyjną muzykę elektroniczną wzbogaconą brzmieniami strojapońskich instrumentów. Jednak jego głównym źródłem inspiracji zawsze była i jest sama Natura.
Po powrocie do Japonii Kitaro założył zespół - "The Fast Ear Family Band", który uznawany jest za pierwszą progresywną grupę pochodzącą z Japonii. Grupa nagrała kilka albumów w stylu space rockowym, wyraźnie wzorowanych na muzyce Tangerine Dream i wczesnego Pink Floyd. Jednakże osobiste aspiracje Kitaro nie pokrywały się z dążeniami grupy. Doszło do rozstania z grupą i Kitaro postanowił podążyć śladami swojego mistrza Klausa Schulze ścieżkami solowej kariery.
Na rynku płytowym zadebiutował w 1978 r. płytą Tenkai (ang. Astral Voyage)
W latach 1975-1980 nagrał kilka interesujących albumów zawierających muzykę elektroniczną.
Jednak sławę i prawdziwe uznanie przyniosła Kitaro muzyka skomponowana w 1979 r. do japońskiego filmu dokumentalnego pt. "Jedwabny szlak" (Silk Road), gdzie w mistrzowski sposób połączył tradycyjną muzykę Orientu z tradycyjną muzyką Zachodu. Film ten był wyświetlany przez wiele stacji telewizyjnych na świecie. Od tego czasu Kitaro stał się gwiadzdą na skalę światową. Pozycję tę utrzymał przez wiele dziesięcioleci.
Jego muzyka do filmu "Jedwabny szlak" jest niezwykła. To swoisty fenomen. Jeśli słucham jej w ciszy i przymknę oczy, to czuję jak każdą nuta wnika w moją duszę. Słuchając tej muzyki odbywam wędrówkę w głąb siebie, w głąb swojej duszy. To niesamowite, jakiego ukojenia i relaksu można doznać przy tej muzyce. Wysokie i umiarkowane na przemian tony są niezwykle melodyjne - podnoszą się i łagodnie opadają. Wszystko z duszy odpływa, a stan umysłu staje się wolny. Tego nie da
się opisać, tej muzyki trzeba po prostu posłuchać i poczuć.
Kitaro napisał jeszcze wiele ścieżek dźwiękowych do innych filmów: m.in. Heaven & Earth, za którą otrzymał prestiżową nagrodę Złoty Glob.
The Soong Sisters i Shanghai 1920 (Once Upon a Time in Shanghai), a także anime Quen of Millenia i Ninja Scroll). Był wielokrotnie nominowany do nagrody Gammy, którą ostatecznie przyznano mu za album Thanking of You.
W 1992 r. wraz z gitarzystą Marty Friedmanem, znanym z zespołu Megadeth, nagrał album Scenes.
Nie mniej jednak najbardziej znana i pamietana jest jego muzyka skomponowana do "Jedwabnego szlaku".
14.01.2020 r.
Masz wybór
Inspiracja cytatem: "Najniebezpieczniejsze kłamstwa - to prawdy nieco zniekształcone".
Życie się składa z wyborów.
Idąc do celu masz wybór:
między prawdą,
a kłamstwem.
Życie jest drogą,
a kłamstwo
drogą donikąd.
W labiryncie życiowych spraw,
szukaj prawdy.
Ona cię poprowadzi,
oświetlając drogę.
14.01.2020 r.
Życie się składa z wyborów.
Idąc do celu masz wybór:
między prawdą,
a kłamstwem.
Życie jest drogą,
a kłamstwo
drogą donikąd.
W labiryncie życiowych spraw,
szukaj prawdy.
Ona cię poprowadzi,
oświetlając drogę.
14.01.2020 r.
poniedziałek, 13 stycznia 2020
Mów do mnie szeptem
Mów do mnie szeptem,
tak jak nikt nie mówił.
Noc pachnie deszczem,
halny znów przemówił.
Mów do mnie szeptem,
na gitary strunach.
Muzyka echem,
odbije się w górach.
I wróci w doliny,
to tęskne szeptanie.
Gdzie szum jedliny,
gdzie góralskie granie.
Mów do mnie szeptem,
kiedy tutaj jestem.
13.01.2020 r.
tak jak nikt nie mówił.
Noc pachnie deszczem,
halny znów przemówił.
Mów do mnie szeptem,
na gitary strunach.
Muzyka echem,
odbije się w górach.
I wróci w doliny,
to tęskne szeptanie.
Gdzie szum jedliny,
gdzie góralskie granie.
Mów do mnie szeptem,
kiedy tutaj jestem.
13.01.2020 r.
piątek, 10 stycznia 2020
Górskie wspomnienie (sonet w/g Kochanowskiego)
Wracam pamięcią do tej ciszy w górach,
gdzie szlaki wiodą na skaliste granie.
Góry tak dumne nie ruszone trwaniem,
a ich wierzchołki zagubione w chmurach.
Wiosna w dolinach tka barwne kobierce,
gdy w górze zima jeszcze nie odpuszcza -
lecz kiedy słońce śnieg i lód rozpuszcza,
liczni turyści są w wielkiej rozterce.
Białe szaleństwo co trwało na stokach
wkrótce się kończy - wprost niedowierzanie...
Wiosna już idzie lecz ty śnij w obłokach -
następna zima spełni twe marzenie.
Cierpliwość bowiem jest sztuką czekania,
wzmacnia charakter i wolę przetrwania.
01.02.2021 r.
gdzie szlaki wiodą na skaliste granie.
Góry tak dumne nie ruszone trwaniem,
a ich wierzchołki zagubione w chmurach.
Wiosna w dolinach tka barwne kobierce,
gdy w górze zima jeszcze nie odpuszcza -
lecz kiedy słońce śnieg i lód rozpuszcza,
liczni turyści są w wielkiej rozterce.
Białe szaleństwo co trwało na stokach
wkrótce się kończy - wprost niedowierzanie...
Wiosna już idzie lecz ty śnij w obłokach -
następna zima spełni twe marzenie.
Cierpliwość bowiem jest sztuką czekania,
wzmacnia charakter i wolę przetrwania.
01.02.2021 r.
piątek, 3 stycznia 2020
Gdzie ta zima cała biała? - piosenka
Po jesieni przyszła zima,
jak zazwyczaj to już bywa,
lecz tej zimy się nie ima,
mróz czy lód, co wodą spływa.
ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
W zimie dzieci mają ferie,
wtedy chwile mkną jak w biegu.
Dzieci mają fanaberie,
chcą na chwilę dotknąć śniegu.
ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
Na nic kulig, narty, sanki,
gdy brak śniegu na boisku.
Dzieci całe dnie i ranki,
są na sztucznym lodowisku.
Ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
Zamiast mrozu ocieplenie,
zamiast śniegu deszcz zacina.
Czyje to jest przewinienie?
w tym klimacie znikła zima!
Ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony.
3.01.2020 r.
jak zazwyczaj to już bywa,
lecz tej zimy się nie ima,
mróz czy lód, co wodą spływa.
ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
W zimie dzieci mają ferie,
wtedy chwile mkną jak w biegu.
Dzieci mają fanaberie,
chcą na chwilę dotknąć śniegu.
ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
Na nic kulig, narty, sanki,
gdy brak śniegu na boisku.
Dzieci całe dnie i ranki,
są na sztucznym lodowisku.
Ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony?
Zamiast mrozu ocieplenie,
zamiast śniegu deszcz zacina.
Czyje to jest przewinienie?
w tym klimacie znikła zima!
Ref.
Gdzie ta zima cała biała,
co bałwanki lepić dała?
Gdzie na drzewach białe szrony,
a na szybach z rzeźb zasłony.
3.01.2020 r.
Subskrybuj:
Posty (Atom)