wspomnienia

W ZAKAMARKACH pamięci,
odżywają NIEŚMIAŁO wspomnienia.
Chwile pełne uniesień,
smutki i małe tęsknoty -
ZAMKNIĘTE na klucz,
powracają między myślami.
Przychodzą i odchodzą,
jak przypływ i odpływ OCEANU,
jak przylot i odlot motyla,
na łące pełnej barw.

29.06.2019 r.
wiersz z użyciem czterech wyznaczonych słów:
zakamarek, ocean, nieśmiałość, zamykać.

Wariacja do tekstu Józefa Barana "Autoportret z opuncją w tle".


Autoportret z opuncją w tle

ocalałem
choć tylu silniejszych
zabiła ta potworna wrażliwość
z latami wyrosła mi gruba skóra
wypuściłem chitynowe pazury
przetrwałem biedę borzęcką
grypę azjatycką
parę nerwic
wylizałem się z niejednej rany
o włos uniknąłem raka wypadku ulicznego
zapicia się na amen
ocalałem
i doniosłem siebie
do hotelowego lustra
w tym słabo odpornym
naczyniu światłoczułym
które wypełnia się
co świt
kosmosem
w tej kruchej łupince
ulepionej ze sprzeczności
narażonej na pęknięcia wstrząsy
na wieczne rozsypanie się
ocalałem
ja homo sapiens poeticus
wymierający gatunek
w epoce elektronicznej
mam automatyczne skrzydła
zatrzaskiwane błyskawicznie
w razie potrzeby
w pokrowcu
o barwach ochronnych epoki
z latami nauczyłem się
skutecznie bronić
przed samym sobą
strzec do siebie przystępu
jak kolczasty
i kłujący z wierzchu
opuncji owoc
ocalałem
to prawie cud
po pół wieku
stoję w hotelowym lustrze
żywy i cały
dziwiąc się sobie
bo przecież tyle razy wydawało mi się
że nie udźwignę
w tej kruchej łupince duszy

zdanej na kaprysy oceanu
nawet jednego dnia

Józef Baran

Krajobraz po burzy

Z inspiracji wierszem Izabelli Degen - "Pejzaż jesienny".

Bezdomni układają
się do snu
na ławce w parku
jak ptaki na gałęzi
Bezdomność ma twarz
starych ludzi
niechcianych  niekochanych
i wygnanych
pozbawionych domów
przez przestępców
nieuczciwych urzędników
chore prawo
pazerność i egoizm ludzki
Z codziennych obchodów
po śmietnikach
zabierają ze sobą
pożywienie na wynos
nie pierwszej świeżości
Czasami jakieś puszki
które można spieniężyć
na środki kojące ból
i zapomnieć
o obojętności państwa
i człowieka
który jeszcze nie wie
że wkrótce
może go spotkać
ten sam los

19.06.2019 r.

************************

poniżej wiersz Izabelli Degen

PEJZAŻ JESIENNY

gniją liście w parku smutnieją drzewa roztrwonione dni wędrują pustymi alejkami pomarszczona staruszka grzebie w kuble na śmieci czasem coś znajdzie to zardzewiały klucz to rozmiękłą bułkę i prawie zawsze obojetność przechodniów Izabella Degen

erotyk III

Jesteśmy jak dwie
toczące się krople wody,
na krawedzi nocy i dnia.
Magia zmysłów się budzi
w poświacie księżyca.
Przypływamy, odpływamy,
zanurzamy się i zlewamy,
płynąc strugą, kołysaniem
i wulkanem.

18.06.2019 r.

erotyk II

Bliskość ciał,
żar rodzi w nas.
Morska bryza
chłodzi nam twarz,
gdy w twoich oczach tonę
wśród szumu fal.

18.06.2019 r.

erotyk I

Gorące oddechy,
w twoich ramionach,
są jak muzyka bez słów.
Taniec ciał, uniesienia -
do utraty tchu,
do spełnienia.

27.09.2018 r.

Noc Kupały (piosenka ludowa)

Przekwitły już bzy oraz kaliny.
Czerwiec się stroi na noc Kupały.
Wianki nad rzekę niosły dziewczyny,
kładły na wodę i tak śpiewały.
.
ref.
Nieś daleko rwąca rzeką,
mój świecący ogniem wianek.
może szczęście niedaleko
i wyłowi go mój Janek.
.
Noc już zapada księżyc się złoci,
gdy chłopak niesie wianek dziewczynie
i zaraz poszli po kwiat paproci,
poszukać szczęścia w leśnej gęstwinie.

ref.
Nieś daleko rwąca rzeką,
mój świecący ogniem wianek.
może szczęście niedaleko
i wyłowi go mój Janek.


21.06.2020 r.

Nocna wyprawa

Czerwcowe niebo,
przegląda się nocą w jeziorze.
Płyniemy łódką między gwiazdami,
w stronę księżyca.
Droga mleczna, znane konstelacje
i spadajace gwiazdy,
toną w jeziorze.
Na trzcinach wokół wody,
skrzą się świetliki harmonijnie migocząc.
Jak cicho, słychać tylko szum wioseł,
plusk wody i ryb, oraz szmer trzcin
i bicie naszych serc.

14.06.2019 r.

Mój ojciec

Mój ojciec,
posadził drzewo, zbudował dom
i spłodził syna,
oraz trzy córki pięknej urody.

Mój ojciec,
przemierzał pole kilometrami,
wzdłuż i wszerz,
by nam niczego nie brakowało.

Mój ojciec,
dzielił czas między rodziną a pracą,
od świtu do nocy
i patrzył w przyszłość z nadzieją w sercu.

Mój ojciec,
w czynie społecznym zbudował szkołę,
w naszej wsi,
by dzieci mogły blisko się uczyć.

Pamiętam obiady,
które wtedy nosiłyśmy z mamą,
na plac budowy,
bo nie chciał marnować cennego czasu.

Teraz w tym domu mieszka ktoś obcy
i chodzi po tym polu.
Mojego ojca i mamy już nie ma...
Zostało tylko pole, dom, szkoła

i czwórka ich dzieci,
które jak ptaki wyfruwały kolejno
i wiły własne gniazda.

13.06.2019 r.

szara codzienność

Pomalujmy nasz byt codzienny,
niech nabierze kolorów.
Każde życie to dar bezcenny.
a nie pasmo pozorów.
Zabarwiaj tę szarą codzienność,
kolorami snów przez życie.
Paletą natury niezmienną,
dzień po dniu buduj szczęście.

11.06.2019 r.

238-239

Całun Turyński -

misterium męki i zmartwychwstania

Chrystusa

turin shroud - 

mystery of the Passion and Resurrection 

Christ

-------------------------------------------------------------------

Całun Turyński -

ślad na ziemi

Jezusa Chrystusa

turin shroud -

trace on earth

of Jesus Christ

tłumaczyła: Natalia Budner 9 marca 2013 r.