Nauczycielom mojego dzieciństwa (list poetycki)

Ubrana w fartuszek z tarczą na rękawie
mogę pójść do szkoły mojego dzieciństwa
i do odpowiedzi stanąć przy tablicy.
Ale was już nie ma - moi drodzy 
nauczyciele.

Piszę ten spóźniony list by wyrazić
wdzięczność za wasze starania, trud,
poświęcenie i problemy z którymi 
każdego dnia dzielnie sobie radziliście.

Wspomnienia i owoce waszej mozolnej 
pracy - jedyne co we mnie na zawsze
po was zostało i dało światło - bym
za jego blaskiem podążała z nadzieją
w przyszłość.

Wasza dawna uczennica
Tereska

14.10.2021 r.