Śnieżne zauroczenie (13-zgłoskowiec 7/6, rymy ABAB, niegramatyczne i niedokładne)

 Już ptaki odleciały daleko za morza,
a wokół tylko cisza rozpościera skrzydła.
Poeta się zamyślił i głęboko marzy
z nutą nostalgii w sercu co jak lot jest płynna.
.
A słońce za chmurami na niebie wysoko,
noce coraz zimniejsze mleczną mgłą spowite.
Wiatr zeschłe liście niesie, goni bez powrotu,
ostatnie jabłko z drzewa spadło jak koliber.

Pierwszy śnieg nocą nagle spadł cicho na ziemię
i bielą pomalował dokoła świat cały.
Poeta urzeczony tym nagłym wrażeniem,
pisze kolejne wersy - to od weny dary,
.
Śnieżne płatki wirują na wietrze jesienią,
tańczą i wnet spadają na tę białą ziemię,
póki słońce dotykiem swym ich nie przemieni -
i nim popłyną wodą co z szumem się niesie.
.
Śnieg więc na progu zimy - zjawisko ulotne,
odchodząca już jesień nostalgią napawa.
Poeta swą poezję wytwarza z polotem
i chciałby swoje słowa czytelnikom dawać.
.
Teresa Grzywacz
25.11.2025 r.

.

.


.