ŚNIEŻNOBIAŁA CISZA (sonet szekspirowski)

Kocham tę ciszę uśpioną wśród bieli.
Już puchem białym okryty świat cały
i skrzy się w słońcu iskierkami mieni,
gdy ciemne chmury powoli znikają.
.
Posłuchaj ciszy i jej tajemnicy,
nim swój śpiew zaczną ptaki rozbudzone.
Nocą natura ma głos tajemniczy,
gdy w leśnej głuszy słychać drzew koronę.
.
Ta biała cisza jest szelestów pełna.
Nagie konary drzew z motywem nieba -
są jak witraże, z trzaskiem mróz wypełza,
w białe koronki gałęzie ubiera.
.
Ta biała cisza - jak śnieg, jak opłatek,
kiedy w Wigilię, człek samotny płacze.


07.12.2024 r.

- Z tomiku pt. "Barwy słów. Wiersze wybrane", w rozdziale - Święta.
- Publikacja w Literackim Miesięczniku "AKANT" Nr.1/2025 r.

- ”POETA PRAWDĘ CI POWIE. Antologia 20, Klub Poetów Niepokornych”. Wydawnictwo - KryWaj, marzec 2025 r.