W okowach przemijania (wiersz wolny)

Nie pytając o nic,
mijają kolejne dni,
miesiące, lata...
I cóż można poradzić,
na to przemijanie,
gdy miłość z bólem
się splata?
.
Po upalnym lecie,
mamy już listopad,
z którym przyszła zimna,
jesienna szaruga.
Rozpłakane deszcze
i siąpiące mżawki,
padają na drzewa,
którym liść kolejny,
znowu teraz opadł...
.
Błękit nieba ściemniał,
przybrał kolor szary,
gdzie stalowe chmury,
przysłoniły słońce.
A mgielne tumany,
przez wieczory, ranki,
snują się jak mary
i na świat patrzymy,
jak spoza firanki...
.
Co można zrobić,
by wstrzymać te chwile?
Człowiek z pasją szuka,
innego wymiaru...
Mimo bezsilności,
czas nam dany trzeba,
dobrze wykorzystać.
To jest tylko tyle
i aż tyle...


15.11.2024 r.

Z tomiku pt. "Barwy słów. Wiersze wybrane", w rozdziale - Przemijanie.
.
zdjęcie - Pixabay