Kadry jesieni

Znów się spóźniłam z fotografowaniem -
odlatujących ptaków na tle nieba.
I czułam radość gdy patrzyłam na nie.
Miłości trzeba...
.
Znów się spóźniłam na kadry jesieni:
tej polskiej, złotej co w słońcu przemija.
Pełnej purpury, ugru i czerwieni.
Ona niczyja...
.
Dopóki jesień, ciągły chłód i deszcze,
mam już jej kadry w ostatniej odsłonie.
Jeszcze przeglądam i się z nimi pieszczę.
Uczucie płonie...
.
Bo lepiej późno, aniżeli wcale.
Warto przysłowie codziennie pamiętać
i nie ma nigdy żadnego tu ale.
Twarz uśmiechnięta.

08.11.2024 r.
.