Kaprysy Frania

Pewien chłopiec, Franio mały -
taki spryciarz się uchował...
Byłby świetny, doskonały,
gdyby bliskich nie testował...
.
Kiedy cała już rodzina,
do obiadu w święta siada,
to u Frania krzywa mina,
bo rosołu on nie jada...
.
Kwęka, krzyczy, pod stół włazi,
a gdy stamtąd wyciągnięty
myśli, że się każdy zrazi -
dalej drze się jak najęty.
.
Krzyk przerywa sprytnie dziadek,
i zapada cisza głucha...
Przestał krzyczeć ten niejadek,
z rozdziawioną buzią słucha.
.
Teraz mama pełne łyżki,
jak samolot - lotem z góry,
niesie z jego małej miski,
do otwartej w buzi dziury...
.
Po rosole znów są krzyki:
nie będę już jadł niczego!
ziemniak z sosem i szaszłyki?
to nie dla mnie! więc nic z tego!
.
Na to zaraz babcia głosi:
pyszny deser czeka ładnie,
dostanie ten kto poprosi
i obiadek zje dokładnie.
.
Chłopczyk wnet się uspokoił,
sam jadł wszystko już bez draki.
Nikogo już niepokoił -
bo chciał deser słodki, taki.
.
Po obiedzie stojąc z boku,
tata marszcząc brwi powiedział: 
już nie będzie na widoku,
różna słodycz - by nie wiedział...
.
Lecz owoce sezonowe,
po których wartość diet rośnie.
i dla wszystkich bardzo zdrowe,
a dziecku apetyt wzrośnie.
.
Teresa G.
20.02.2024 r.
.
II miejsce w grupie poetyckiej "szw" (14-16.02.2024 r. warsztat z E. Buraczewską)
 

.