Potrzeba mi ciszy by usłyszeć siebie,
a hałas myśl każdą rozproszy, pogrzebie.
W zgiełku brak skupienia tylko mętlik w głowie.
Trudno o inwencję - która nie podpowie,
jak tworzyć z polotem to słowo po słowie.
Tylko w ciszy można słuchać weny westchnień,
o miłości pełnej szaleńczych uniesień.
Potrzeba mi ciszy by myśli wyrazić -
by pisać poezje, i co dobre sławić,
a zło w zarodku od razu rozbroić.
W gwarze i hałasie giną nasze słowa,
nie słyszymy się już wcale, po co więc jest mowa?
Upragniona cisza niesie ducha spokój,
równowagę w sercu - w umyśle go poczuj,
jak się w tobie całym rozprzestrzenia pokój.
17.10.2023 r.
Pentastych, także pentyna, pięciowiersz - utwór albo strofa, których wyróżnikiem jest pięć wersów. Wykorzystywany często w liryce, zwłaszcza w wierszach regularnych. Może występować w rozmaitych kombinacjach układów rymowych: (aabba, aabbb, abbaa,, ababb) oraz w wersach o różnej budowie. Uchodzi za typowy dla poezji ludowej. Pentastychem są pisane limeryki.
.
W poezji polskiej strofy pięciowersowe pojawiły się po raz pierwszy w średniowiecznej liryce religijnej. Strofę pięciowersową monorymową lub rymowaną aabbb z rymami żeńskimi wykorzystał w swojej "Pieśni o Wiklefie",Jędrzej Gałka z Dobczyna.
.
W niektórych pentastychach spotyka się zarówno żeńskie, jak i męskie współbrzmienia:
- Ze światem, który w ciemność już zachodzi
- Wraz z całą tęczą idealnych snów,
- Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi -
- I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
- W ciemnościach pogasną znów!
- ADAM ASNYK - "DO MŁODYCH"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz