Nocna burza

Metamorfoza Góra chmury pękały czarne coraz czarniejsze jakby koni frygijskich groźne tabuny aż grom przeszył obraz nie dokończony jeszcze a model spadał głową w dół w płótno i wrósł w ciepłe jeszcze kontury nagłego olśnienia To był ranek a ty się śmiałaś do mnie z portretu Edward Stachura ...................................................... moja wariacja: Nocna burza Niebo czarne od chmur jakby stada kruków leciały Nagły błysk świetlisty rysunek rozjaśnił na moment ciemność pomknął w dół i odezwał się potężny grzmot aż ziemia zadrżała jak gdyby wrota piekieł się otworzyły Spadł rzęsisty deszcz bębniąc o szyby Wzmagał się porywisty wiatr wył w konarach drzew Lęk przeszył na wskroś skulił się i zamarł To była noc Jak dobrze że jesteś i obejmujesz mnie ramieniem 10.10.2019 r.