Boję się (proza)

 Boję się, że świat jaki znamy może nagle zniknąć nam z oczu.
Boję się nawet o tym myśleć, że stalowe ptaki z góry będą nieść 
śmierć i zamieniać nam wszystko w ruiny i zgliszcza. Boję się, 
że będzie powtórka historii, najwyższy czas odrobić lekcje. Jak
głosi popularne przysłowie - "Chcesz pokoju, szykuj się do wojny",
co oznacza, że trzeba być przygotowanym na taką ewentualność.
Aktualnie na świecie trwają wojny, tylko jak długo jeszcze? i trwa 
wyścig zbrojeń - jak bieg sprinterów do mety. Podczas gdy jedni
się bogacą na handlu bronią i opływają w luksusach, drudzy 
pozbawieni dachu nad głową, konają w cierpieniach, mękach  
i z głodu, często bezimiennie i bez grobu. Boję się, że podczas gdy 
jest coraz więcej ludzi, to coraz mniej człowieka. Gdzie się podziało
w ludziach zwykłe człowieczeństwo? Boję się, że może jeszcze
nastąpić błąd systemu i jak piorun, pożoga zmiecie wszystko 
z powierzchni i wypali ziemię, a człowiek który jakimś cudem  
ocaleje, będzie szukał śladów drugiego człowieka. Tego  się boję.
.
Teresa Grzywacz
09.10.2025 r.