Otulenie równonocy jesiennej (wiersz stroficzny, 11-zgłoskowiec 5/6) rymy niegramatyczne)

Witaj jesienią gdy nadeszłaś nocą,
mgielną zasłoną otuliłaś wszystko.
Tej równonocy gwiazdy co migocą,
też cię witały, byłam z tobą blisko.
.
Mnie otuliłaś swymi kolorami,
cynobrem, brązem oraz barwą złota.
A w górze niebo pochmurne nad nami,
zaraz się zacznie szaruga i słota.
.
Lecz póki słońce na błękitnym niebie,
otul mnie ciepłem złocistych promieni.
Droga jesieni - niech poczuję ciebie,
w każdej mej cząstce aż się rozpromieni.
.
Otul mnie szeptem wiatru w jarzębinie -
która w koralach czerwieni się cała.
Otul mozaiką liści co przeminie,
kiedy pod śniegiem zimą będzie spała.
.
Tul mnie jesienią zapachem kwitnienia,
chryzantem, wrzosów, spóźnionej dziewanny.
Otul marzenia, daj moje pragnienia,
niech przyjdą do mnie jak promień poranny.
.
Teresa Grzywacz
23.09.2025 r.