Za późno

Dotąd doszliśmy

dotąd doszliśmy. Tu się rozwiązały
koniec z początkiem. Przekłady Homera
na brzegu siedząc przeglądamy teraz.
Nikt nie przypływa po nas. Puste oceany.
Spokój gwałtowny. Może to już sierpień.
Może strach. Rozegrany przez nas umiejętnie.
Jest mi tak jakby już było za późno.
Może to sierpień. Ale drzew tu nie ma
a sierpień zawsze dojrzewa na drzewach.
Nikt nie przypływa. Homerycki żart
i wiatr z kamieni nam wróży jak z kart.
Nikt nie przypływa

Ewa Lipska (wiersze 1967 r.)

--------------------------------------------------------- Moja inspiracja powyższym wierszem Ewy Lipskiej Kres naszej wspólnej wędrówki nastąpił na stacji gdzie krzyżowały się tory kolejowe na wszystkie strony świata. Siedzimy z bagażami na peronie i czytamy Herberta. Pociąg nie nadjeżdża, peron jest pusty. Zrodził się niepokój. Milczenie jest wymownym znakiem niezgody i smutku. Pociągu nadal nie ma. Może już za późno na nas, na pociąg, na wszystko... 13.03.2020 r.