Polskim Kobietom Niepodległości!

Rzuciłyście na szalę wszystko -
życie, rodzinę, miłość i dom.
Pomiędzy kołyską a walką,
rodził się upór i bunt,
by Polskę wyrwać z rąk wroga
i wolność jak pochodnię
przed sobą nieść.

Waszego bólu i cierpienia,
w więzieniach, katowniach,
obozach i miejscach straceń,
nikt nie zliczy.

Dzisiaj groby wasze płoną
światłami pamięci i modlitwą,
idącą wprost do nieba.

Gdy nadejdzie czas,
waszą drogą pójdą następni,
dumni i nieugięci.

7.11.2018 r.

Piszę bo lubię

Piszę wiersze, by wyrazić myśli,
układające się w wersy.
Chwytam słowami rzeczywistość,
szukając odpowiedzi na pytania.
Chcę zatrzymać czas,
dla tych, co przyjdą po nas.
Chcę malować słowami obrazy,
które poruszą serca i dusze.
Piszę bo lubię - słowa mają moc,
potrafią przenikać
i zostać -
jak perła na dnie,
na dłużej.

19.02.2019 r.

Parafraza do wiersza Leopolda Staffa "Przedwiośnie"


*************************************

Przedwiośnie

Przemija szarość wielkopostna,
Budzi się ziemia letargiczna.
Połowa marca. Idzie wiosna,
Nie tylko już astronomiczna.

Po gorzkich żalach wnet się ocknie
Świat długo chmur okryty kwefem.
Lśnią szyby czyste wielkanocne
i w słońcu pachnie już Józefem:

Józefem, lilią i bocianem,
Który coroczną wróci drogą
i na swym kole odzyskanem
Stanie chorągwią laskonogą.

Leopold Staff

Dom

"Dom nie opiera się na ziemi, lecz na kobiecie"
przysłowie meksykańskie

W naszym domu było wszystko,
 co trzeba:
ściany, dach, i okna na świat,
oraz drzwi, którymi wyfrunęły
moje ptaki.

Radość

Radość jest jak promień słońca,
rozświetla twarz,
i promieniuje wokół,
rodząc  uśmiechy.

Radość - preludium szczęścia,
które na drodze życia,
czasami bywa tuż obok,
na wyciągnięcie ręki.

Radość - porozumieniem  dusz,
skrzydłami anioła,
które dają siłę,
unosząc do gwiazd.

8.02.2019 r.

* * *

Pewien polityk znany w Juracie,
odbył kadencję swą w magistracie.
Później założył "Wiosnę",
miny były radosne,
tych co w tej partii byli w krawacie.

Chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo nie mówi już jednym głosem.
Między podziałami trudne dialogi,
bezradne gesty - nie wydają owocu
zjednoczenia i wspólnej drogi.

Chreścijanie! Idźmy wszyscy do źródła -
nad Jordan, gdzie chrystus pełen miłości
do Boga i ludzi, przyjął Chrzest Święty
i zbudował swój Kościół na Skale.

Przeżyjmy wspólnie Pokutę i dajmy
Świadectwo. Zacznijmy od Jordanu
z Wiarą, Nadzieją i Miłością - przez życie
iść i stańmy się "Jedno"!.

(wiersz warsztatowy  30.10.2016 r. w gr. "W zwierciadle ciszy")

* * *

chciałabym nauczyć się chodzić wysoko
na linie, łapiąc równowagę w przestrzeni -
żeby nie spaść i nie roztrzaskać się,
jak kropla deszczu o bruk.

Mógłbyś mnie wtedy nie pozbierać
i nie podnieść do ust.

4.08.2016 r.

(wiersz warsztatowy. Wariacje z wierszem "Ironia" C, K. Norwida w gr. "W zwierciadle ciszy".)

My kobiety

Miotamy się nieustannie, w zawiłych projektach
ulepszania świata. Uczymy się same wchodzić
przez niewidzialne ściany bez drzwi i przebijać
na wylot szklane sufity.

Czasami warto to wypluć z siebie, wyrzygać
i podążać wciaż od nowa, za tą jedyną perłą,
co leży gdzieś na dnie - tajemnicą nieodgadnioną.

2016 r.

234

nasze życie -
jesteśmy tylko chwilą
która przemija

23.10.2016 r.

Pomocna dłoń

Jak niewiele trzeba,
by otworzyć serce,
i uratować kogoś
znad przepaści.
Pomocna dłoń,
ratunkiem i nadzieją,
wiarą w człowieka.
Pozwala być lepszym,
i lepszy czynić świat.

4.02.2019 r.

Niewysłany list

Gdy w głowie szumi wino,
a cisza  coraz  mocniej pulsuje,
mimo mrozu, śnieżnych zasp,
i zimowej aury za oknem,
piszę do ciebie tych kilka słów.
Cieszmy się dniem, chwilą,
bo nie wiadomo co będzie jutro.

Za rok o tej porze, może nas już nie być.
A księżyc znów wzejdzie na niebie.
Oświetli białe krajobrazy i śnieżne płatki
jak wirują lekko na wietrze.
Zapomnimy o smutku i milczeniu.
Miłość jest taka bezcenna i ulotna,
chce nas oboje na wyłącznąść,
na zawsze.

3.02.2019 r.

Słowiańska Dziewanna

Bogini! lasów, zwierząt i łowów.
Panno Dziewanno, co w panteonie
zasiadasz w chwale wśród wielu bogów,
z wiankiem na głowie, niczym w koronie.

Boska! płodności, pełna miłości,
do ciebie młodzi idą z prośbami.
Rozdajesz szczęście, mierzysz wartości,
by szli przez życie swymi drogami.

A  kto przyrodzie, zwierzętom szkodzi,
ten głośno z bólu krzyknie, zawyje.
Na niego wilki i wiedźmy godzi,
taka natura, też się w niej kryje.

Dziewanno droga! obroń te lasy!
Wszystkie wycinki skończ, po wsze czasy!